7 Prill 1939 Shkeputur nga "Historia e Shqipnis" e Z. Tajar Zavalani
Faqe 308
delegacion po me at qëllim dhe qeverija e përcuell me duerbosh. Le kjo qi nuk u ba, por duel në shesh se edhe ushtërija nuk ishte armatosë si duhej për me ba nji luftë në rregull. Kaq vjet me radhe gati gjysma e buxhetit ishte shpenxue dhe, në ditën e rrezikut, ushtërija kombëtare tansisht nuk hyni në asnji punë. Në agimin e 7 prillit, qi ishte e Premte e Zezë e Kristianve. banorët e kryeqytetit u zgjuen prej gjunnit nga gjëmimi i artileris. Kët herë topat nuk kasnecojshin nji ngjarje të hareshme si dy dit ma parë. Ishin baterit e luftanijeve italjane qi po bombardojshin Durrësin në pregatitje të debarkimit të ushtëris. Mussolini kishte vendosë me vue në zbatim «grushtin» pikërisht në at dite zije dhe lutjesh. Asnji shkrupull moral, asnji respekt për nji grue lehonë, për fjalën e dhanun, për traktatet e nënshkrueme, nuk e trazuen shpirtin e diktatorit këmishëzi. Oshëtimi i topave ishte si nji sihariq, mbasi provonte se invazioni ndeshi në rezistencë të armatosun. Bombarduesat Caproni fluturuen në qiellin e kaltërt të Tiranës për nne i dhanë popullit me kuptue se mjeti ma i fundit dhe ma mizuer do të përdorej për zaptimin e Shqipnis. Në zyrat e Bashkis ku ishin vendosë studiot e Radio-Tiranës, Mehdi Frashëri kishte fillue punën, i rrethuem nga intelektualë të rinj qi shërbenin si sekretarë dhe si përkthyes. Në kët çast historik dhe për hir të së vërtetës, ishte e domosdoshme me i shpallë botës së lirë se nji komb i vogël po martirizohej në emën të politikës imperialiste të fashizmit. Kjo ishte aq ma tepër e nevojshme tue dijtë se propaganda e Romës do të mbushte botën me rrena e fallsifitete mbi «enthuziasmin me të cilin ushtërija italjane qi zbriti në Durrës e gjetke u brohoritë nga populli shqiptar». Gjithashtu, për hir të së vërtetës, vlen të		merret në shënim se në kët çast historik për fatin e kombit, ishte kryetari i këshillit të shtetit Mehdi Frashëri dhe jo kryeministri Koço Kota, qi muer përsipër detyrën e ndriçimit të opinionit botnuer mbi dhunën qi po i bahej Shqipnis në mes të Europës. Prijësi i improvizuem i popullit shqiptar e kreu detyrën historike qi i kishte ngarkue vedit, me zotësi dhe guxim të pashoq. Mesazhi i tij drejtue Mussolinit, për me i             MEHDI FRASHERI hudhë në fytyrë krimin qi ishte tue krye, kumboi në radiot e botës. Mehdi Farshëri i përmendte diktatorit fashist fjalët qi kishte thanë në nji rast tjetër: Nuk meriton lirin nji popull qi nuk asht gati me vdekë për të. Pra, ai nuk mund të priste qi Shqiptarët, të cilët kanë luftue kundër invazioneve të hueja gjatë historis së tyne mijvjeçare, të pritshin trupat fashiste me tufa lule dhe banda muzike. Mesazhi guximtar i Mehdi Frashërit u përkthye në gjuhët kryesore të

                                                                                                               Faqja ne vazhdim